တို႔ရြာ တုိ႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ေစတီစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလည္း၊ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ယာစကားမ်ိဳး၊ တညွိဳးညွိဳးႏွင့္
ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား
လွည့္လည္သြားလ်က္
မစားေလရ၊ ၀မ္းမ၀၍
ဆြမ္းမွ်၊ မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။
ထေလာ့ ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
တို႔ရြာ တို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ေရခ်ိဳးေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီးႏွံခ်ိဳျပား၊ မ်ားလည္း မ်ား၏
မ်ားပါေလလည္း တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ကာလၾကာလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍
ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။
ထေလာ့ ျမန္မာ၊ ျမန္မာ ထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလွ်ာ့လံုးလ
သူကစ၍ ငါကအားလံုး
လက္ရံုးမ်ားေျမာင္၊ ဥာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့။
ဤေျမဤရြာ၊ ဘယ္သူ႔ရြာလဲ
ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႔စပါးလဲ
ထားေလာ့တာ၀န္၊ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း
ဥာဏ္ေရွ႕ပန္း၍
တ၀မ္းတစိတ္ ညီေစတည္း။
ေဇာ္ဂ်ီ
Post a Comment